رقابت قالیباف و رئیسی با لیست انتخاباتی جمنا در انتخابات 98

رقابت قالیباف و رئیسی با لیست انتخاباتی جمنا در انتخابات 98 /اصولگرایان با چند لیست وارد انتخابات مجلس می شوند؟ /سعید جلیلی سکوت نخواهد کرد /طیف نزدیک به لاریجانی مستقل می آیند یا تن به شرط و شروط اصلاح طلبان خواهند داد؟

اصولگرايان تلاش مي كنند كه با استفاده از ابزار جمنا براي انتخابات مجلس آتي يك فهرست واحد ارائه كنند اما فعاليت‌هاي قاليباف و رئيسي نشان مي‌دهد كه اردوگاه اصولگرايي در انتخابات 98 حداقل سه فهرست خواهد داشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اصولگريان براي انتخابات مجلس خيز برداشته اند، زمزمه های گاه و بیگاه می گویند كه اکثریت اصولگرایان فعلا بر این عقیده هستند که از همان سازوكار 96 برای سال 98 هم بهره بگیرند. جبهه مردمي نيروهاي انقلاب كه در انتخابات رياست جمهوري اخير توفيقي حاصل نكرد گویا قرار است با تغییراتی در انتخابات 98 مورد استفاده قرار مي‌گيرد. اين را سيد محمد حسيني عضو شوراي مركزي جمنا مي‌گويد. به گفته او تمركزشان اینبار نيز روي استان‌ها و جوانان است. او با تاييد اينكه جمنا فعاليتهايش براي انتخابات پيش رو را آغاز كرده است، گفت: « جبهه مردمی در زمینه انتخابات مجلس هم فعالیت خواهد داشت اما نقش اصلی را شوراهای شهرستان‌ها با توجه به شناختی که از جامعه خود دارند، ایفا خواهند کرد. ... فعالیت جمنا اکنون در این حد است که ساختارش را کامل کند و آن زمان می‌تواند ارتباط‌های خود را برقرار کند و در اعماق شهرستان‌ها و استان‌ها و جاهای مختلف نیرو داشته باشد تا براساس شناختی که شوراها از شهرستان‌ها دارند، بررسی انجام داده و فعالیت کند».

حسيني در همين مصاحبه توضيحي نيز در مورد مسئوليت جديد مهدي چمران ارائه كرده است. به گفته او ، چمران جانشين ذوالقدر شده تا مامور فعال كردن كميته‌ها سياسي،‌رسانه و ... در درون جبهه است.

اين طور كه به نظر مي‌رسد اصولگرايان قصد دارند به جاي تمركز روي 30 كرسي تهران، كرسي‌هاي شهرستان را هدف قرار داده و براي ارائه يك فهرست بلند و تشكيل يك مجلس يكپارچه مي‌كوشند. آن‌ها بعد از واگذار كردن كرسي‌هاي تهران و شوراي شهر تهران در انتخابات قبلي از راهكار رقيب خود يعني ارائه ليست واحد درس گرفته اند. اما با وجود آغاز فعاليت‌هاي جمنا و تلاشي كه چمران در چارچوب كميته‌هاي مختلف براي ارائه فهرست خواهد كرد، نمي‌توان مطمئن بود كه آن‌ها موفق به ارائه ليست واحد ‌شوند و جمنا از دومين آزمون خود سربلند بيرون ‌آيد.

قالیباف چراغ خاموش وارد صحنه شد

اينطور كه از شنيده‌ها بر می آید، محمد باقر قاليباف يعني همان كسي که نامزد نهايي جمنا نشد از همين حالا فعاليت‌هاي انتخاباتي خود را كليد زده است. افشاگري‌هاي محمد علي نجفي از شهرداري دوران قاليباف او را كمتر از همه نگران كرده و احتمالا هنوز فكر مي‌كند كه با شعارهاي 4 درصدي و 96 درصدي كاري از پيش مي‌برد. او ديگر چشم اميدي به جمنا ندارد و به همين خاطر در حال تهيه كردن فهرست خود است.

رئیسی هوای بهارستان کرد؟

قاليباف اما تنها اصولگرايي نيست كه با جمنا موازي كاري مي‌كند. سفرهاي استاني و سخنراني‌هاي با تم انتخابات رئيسي نيز حكايت از ورود او به عرصه انتخابات مجلس دارد. پيش از اين گمانه‌زني‌هايي نيز در مورد احتمال سرليستي او در انتخابات مجلس شده بود. گمانه زني‌هايي كه چندان جدي به نظر نمي‌رسد يا حداقل هنوز مورد اجماع قرار نگرفته است. اينطور كه محمد حسيني گفته است « هنوز چنین بحثی در جمنا در اتباط با انتخابات ریاست جمهوری و مجلس شورای اسلامی مطرح نشده است؛ چراکه این بحث زودهنگام است و فایده و نتیجه ندارد. باید زمینه‌ها فراهم شود و بعد از آن به مصادیق ورود کنیم».

برخي از تحليل‌گران مسايل سياسي ورود رئيسي به انتخابات مجلس را به نفع او نمي‌دانند و معتقدند كه اين كار پوست خربزه ديگري زير پاي او است. برخي نيز اطمينان دارند كه او توليت آستان قدس را به روياي كرسي رياست مجلس كه مشخص نيست به واقعيت بدل شود يا خير، نمي‌دهد. با همه اين‌ها شواهد و شنيده ها نشان مي‌دهد كه رئيسي قصد ورود به انتخابات آتي را دارد. چه سرليست جمنايي‌ها باشد و چه ليست خود را ارائه كند. تا همین جای کار می توان حدس زد که اصولگرايان در انتخابات 98 حداقل با سه فهرست وارد مي‌شوند. در این میان اما نمی توان از برخی تحرکات سعید جلیلی چشم پوشید، او که جلسات دولت سایه اش را کم و بیش برگزار می کند بی میل نیست اگر مستقیما ورود به انتخابات 98 را نداشت پشت صحنه یک لیست انتخاباتی را مدیریت کند.

اعتدالیون اصولگرا چه می کنند؟

اما وقتی از انتخابات 98 حرف زده می شود نمی توان از اصولگرایان اعتدالی چشم پوشید، اصولگرایانی که نماینده آنها در مجلس فعلی تا حد زیادی می توان گفت مستقلینی هستند که سال 94 در لیست اصولگرایان جایی نداشتند و با لیست امید به مجلس رفتند اما تا آخر کار پای همراهی با اصلاح طلبان نایستادند. این طیف از اصولگرایان که همراهان همیشگی علی لاریجانی هم بوده اند بعید است که بدون قید و شرط بازهم از سوی اصلاح طلبان پذیرفته شوند شاید از همین روست که تلاش هایی را برای بستن لیست آغاز کرده اند.

نامه نیوز

منبع: بیتوته

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.beytoote.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بیتوته» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۹۷۶۲۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

محسن رضایی زیر ذره‌بین؛ از دوستی قدیمی با قالیباف تا تغییر استراتژی!

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، سازندگی در یادداشتی، به موضوع تغییر تحرکات سیاسی محسن رضایی پرداخته و نوشته است:

آرایش سیاسی نیروهای اصولگرا برای دوره دوم انتخابات مجلس که ۲۱ اردیبهشت ‌ماه برگزار می‌شود، تغییر کرد. برخی چهره‌ها و طیف‌های اصولگرا از ائتلاف‌های قبلی خود خارج شدند و ائتلاف جدیدی را رقم زدند. ازجمله محسن رضایی که تحرکات سیاسی‌اش در آستانه دور دوم این شائبه را به وجود می‌آورد که از شانا جدا و به صبح ایران پیوسته است. در آخرین عکسی که از او در کنار رائفی‌پور و سعید محمد منتشر شد، افرادی حضور داشتند که شاید بتوان آنها را از دشمنان قسم‌خورده محمدباقر قالیباف دانست. رضایی که تاکنون درخصوص فعالیت‌های حزبی مجلس دوازدهم برخلاف دوران‌هایی که برای ریاست‌جمهوری‌اش تلاش می‌کرد، فعالیت سیاسی خاصی بروز نداده بود، حال با نشست‌های مختلف با رقیبان رئیس مجلس دوازدهم، گویا سیاست‌ورزی دبیر سابق مجمع تشخیص مصلحت نظام وارد فاز جدیدی شده است.

شاید نام رضایی را نسبت به برخی چهره‌های شناخته شده اصولگرایی در یک سال اخیر و برای‌ انتخابات پارلمان کمتر شنیده باشیم اما این امر نشان از این موضوع ندارد که برادر محسن، کنج عزلت گزیده بود و رفت‌وآمدی بین سیاسیون نداشت. او در ائتلاف شانا که ائتلاف اصولگرایان است، حضور داشت و پس از مدتی با جریان شریان جلسه برگزار می‌کرد. حالا هم چند وقتی است در کنار رائفی‌پور و سعید محمد، اصلی‌ترین مهره‌های طیف نوظهور صبح ایران می‌نشیند. آن هم همان محسن رضایی‌ای که در طول چهار سال ریاست قالیباف بر مجلس تا آنجایی که در توان داشت، سعی کرد تا مانند دوستانش چندان رئیس مجلس یازدهم را مورد هجمه قرار ندهد، مگر در لفافه.

اصولگرایان هرگز به وحدت درستی نرسیدند و حزب‌ها و ائتلاف‌هایشان نیز همواره درصدد زمین زدن یک یا چند نفر از افراد خودشان بوده است. مثال بارزی که می‌توان از قالیباف و دوستانش نام برد اما سوالی که در کنشگری‌های ضدونقیض رضایی پیش می‌آید این است که چطور او به یک‌باره از سایه خارج شد و در دوره زمانی بسیار نزدیک به هم در شورای ائتلاف نیروهای انقلاب (شانا) حاضر و در ادامه در شریان و صبح ایران دیده شد؟ آیا محسن رضایی که همیشه سودای ریاست‌جمهوری را داشت، حال تنها رقیبش را در سال ۱۴۰۴ محمدباقر قالیباف می‌بیند (که گویا او هم چندان از اینکه به جای ریاست پارلمان بر صندلی ریاست قوه مجریه تکیه بزند، بدش نمی‌آید) بنابراین تنها استراتژی‌ای که به ذهنش خطور می‌کند، یار غار تمام جریان‌های اصولگرایی است. آن هم طیف‌هایی که برای زمین زدن قالیباف از هیچ کاری دریغ نکرده و نمی‌کنند.

هرچند این گمانه‌زنی که محسن رضایی چرا تنها قالیباف را رقیب ریاستش بر پاستور می‌داند و چندان وقعی بر رقابت با رئیسی نمی‌نهد نیز سوالی است که ممکن است پیش آید اما در مقابلش می‌توان به این موضوع نیز فکر کرد که اگر این گمانه‌زنی درست باشد، طبیعتاً محسن رضایی در صورت پیروز شدن رئیسی می‌تواند جای بیشتری در دولت آینده داشته باشد تا پیروز شدن قالیباف! کمااینکه تمام این جریان‌هایی که با آنها نشست‌وبرخاست می‌کند، با وجود اختلاف، یک هدف مشترک دارند، حذف محمدباقر قالیباف.‌

اگر کمی به عقب برگردیم نزدیک انتخابات ۱۴۰۰ ریاست‌جمهوری، رضایی و قالیباف رقابت جالبی با هم داشتند. این دو نفر که در جنگ یکی فرمانده ارشد و دیگری فرمانده زیردست بود، یک بار دیگر نیز یعنی سال ۹۲ با هم مسابقه گذاشته بودند؛ اگرچه هر دو از آن رقابت ناکام بیرون آمدند. مجدداً سال ۹۹ عزم رقابت کردند. رئیس مجلس به اسم نظارت بر قوانین و دبیر مجمع هم به ‌عنوان بررسی مسائل استان به سفرهای استانی می‌رفتند. آن زمان که جهان در بحران کرونا بود یک سایت خبری از این خبر داد که محسن رضایی در شرایط کرونایی در کمتر از پنج ماه دست‌کم به ۱۵ استان و البته شهرهای مختلف استان تهران سفر کرده است. البته اصفهان، مرکزی، لرستان و فارس را هم به آن اضافه کنیم. در این فاصله کمتر از یک ماه البته همه سفرهای او نیز با عنوان دبیر مجمع تشخیص انجام شد. همان زمان خبری مبنی بر احتمال نامزدی برادر محسن در انتخابات ۱۴۰۰ ریاست‌جمهوری نیز منتشر شد. اما سایت رضایی حتی خبر کاندیداتوری او برای مجلس را هم ترفند مخالفان برای سوزاندن او در انتخابات ریاست‌جمهوری دانست. این درحالی است که رضایی بالاخره در قامت رقیب رئیسی به میدان مبارزه وارد شد و باخت.
برنامه‌های سفرهای قالیباف هم تقریباً شبیه محسن رضایی بود. مثلاً در برنامه سفر کردستانش با فعالان فرهنگی و اجتماعی سنندج و ‌با شورای اداری استان جلسه داشت. آن زمان همچنین ویدئوهایی از دیدارهای مردمی قالیباف نیز منتشر شده بود که بسیار یادآور سفرهای استانی محمود احمدی‌نژاد بود. در نهایت محمدباقر قالیباف در قامت ریاست قوه مقننه و محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام آینده را ادامه دادند.‌

البته ناگفته نماند در ریاست‌جمهوری سال ۱۴۰۰ رضایی تلاش کرد با شکل‌دهی به یک ائتلاف بین خودش، سعید محمد و مرحوم رستم قاسمی، نوعی کنشگری انتخاباتی منجر به برد و یا منجر به وزن‌کشی را شکل دهد اما او نیز همچون تمام نامزدهای دیگر آن انتخابات، مستحیل در فرآیند برد ابراهیم رئیسی شد و نه ‌تنها در ایام همان انتخابات نیز حرف درشتی علیه رئیسی نگفت بلکه در پساانتخابات نیز همچون عمده دیگر نامزدها وارد دولت رئیسی شد. اگرچه این یک سوال سیاسی جالب است که چرا تمام نامزدهای اصولگرای انتخابات ۱۴۰۰ به صورت یکجا (به غیر از جلیلی که خودش نخواست به دولت برود) وارد دولت رئیسی شدند و چه سیاستی پشت این کار نهفته بود؛ لکن این روایت قصد دارد صرفاً به محسن رضایی بپردازد. آن‌طور که عصر ایران تحلیل می‌کند، سابقه و اطلاعات سیاسی نشان می‌دهد که محسن رضایی پس از خروج از سپاه علاقه خاصی به حضور در دولت داشته است. گزارش‌هایی وجود دارد که او حتی در دولت خاتمی نیز ابراز تمایل به حضور در کابینه داشت. او از سال ۸۴ به این‌ سو عملاً یک پای ثابت عمده انتخابات‌ ریاست‌جمهوری بوده است. انتخابات‌هایی که محسن رضایی به‌رغم انتخاب گفتمان‌های مختلفی از «دولت عشق» گرفته تا «پیوستن به اشکال‌گیرندگان بر انتخابات ۸۸ سپس انعزال از آنها» توفیقی در آنها به دست نیاورد. هرچه بود اما محسن رضایی پس از انتخابات ۱۴۰۰ بخشی از تمایل پیش‌گفته را عملی کرد و به‌ عنوان «معاون اقتصادی رئیس‌جمهور رئیسی» وارد دولت رئیسی شد؛ ورودی که البته از ابتدا هم پیش‌بینی می‌شد که بی‌فرجام باشد. بنابراین، این نخستین بار پس از سال‌ها بود که محسن رضایی از سمت دبیری مجمع تشخیص مصلحت نظام کنار می‌رفت.

به هر حال تحرکات جدید سیاسی محسن رضایی بدان معنا نیست که رقابت نهایی الزاماً بین قالیباف و او خواهد بود، اما با پیشینه‌ای که از این دو سیاستمدار و فرمانده قدیمی داریم، طیف اصولگرایان از هر جریان و حزبی ترجیح می‌دهند برای جلوگیری از پیروزی قالیباف به رضایی رای دهند و همان‌طور که ابراهیم رئیسی را به ریاست رساندند، حال اگر رئیسی مهره سوخته آنها شود، نفر بعدی رضایی باشد تا رئیس مجلس یازدهم. اینکه این اقدام علیه قالیباف چه دستاوردی برای رضایی دارد و حذف قالیباف از گردونه به ‌نفع چه کسانی است؛ نکاتی هستند که باید منتظر ماند تا در آینده‌ای نه‌ چندان نزدیک با رصد کردن تحرکات سیاسی آنها نتیجه گرفت. اما در عین حال فعالیت‌های این روزهای محسن رضایی همواره این گمانه‌زنی را تقویت می‌کند که او سودایی جز کاندیداتوری دوباره برای ریاست‌جمهوری ندارد و گویا در عمل رقیبی قدرتمندتر از محمدباقر قالیباف نمی‌بیند.

۲۷۲۱۹

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1904295